काला वदली

काला वदली

काला वदली माउली मला, दावी देवी रूप
सप्तशती मधे जसे वर्णिले, तेच विश्र्वरूप ।।धृ ।।

माउली वदली, नको लाडके, हट्ट न करू ऐसा
रूप न बघणे तिचे भयंकर, शक्य न ते सहसा
कलाने परी हट्टच धरिला, “असेल तव थाप” ।।१।।

एके दिवशी सुदिन उगवला, कन्येला ती सांगते
आज कालिका सन्मुख आली, तुज मी दाखवते
रूप पाहता शुद्ध हरपली, लागली तिज धाप ।।२।।

भूवर बसली होती परंतु, किरिट उंच नभांत
शस्त्रे तळपत होती भयंकर, अष्टभूजेच्या करांत
हास्य मुखांतील दांत पाहता, झाला थरकांप ।।३।।

काला वदली शरण माऊली, गेली मम भ्रांत
तुझी परिक्षा पाहुनि झाले, लज्जीत मी मनांत
विश्र्व जननी तू अमुची आई, पूर्व पुण्य लाभ ।।४।।