काय नशिबी असेल

काय नशिबी असेल

काय नशिबी असेल आमुच्या, दर्शन या जीवनी
ऐसी इच्छा मनांत घरुनि, आल्या दोघी जणी ।।धृ ।।

परी जानकी बोले त्यांना, असेल नशिबांत
दर्शन देईल देवि तुम्हाला, मन ठेवा शांत
शांत मानाने झोपी गेल्या, रात्री दोघी जणी ।।१।।

मध्यरात्रीला सुस्वर ऐकून, जाग तया आली
परस्परांना चिमटे घेऊन, हळू हळू कुजबुजली
खोली मध्यें दिसला वावर, मंद प्रकाशांतुनी ।।२।।

झोपाळ्यावर कुणी देवता, बसलेली दिसली
मुकूट शिरावर लखलखणारा, सोन्याने मढली
दोन अप्सरा विंझण घालती, गाऊनिया गाणी ।।३।।

परी भीतिने पुढे न बघती, डोळे घट्ट मिटती
कुशि बदलुनी बळेच निजती, भाग्य बंद करिती
हसता हसता जानकी सांगे, हीच दैव करणी ।।४।।